امام صادق (ع) : ستمکار و کمک کار او و آنکه به ستم او راضى باشد هر سه آنان در ستم شریکند. اصول کافى جلد 4 صفحه 28

امام علی (ع) : از سخنان آنحضرت (ع) است ، پس از فیروزی که خداوند در جنگ جمل نصیب آنحضرت (ع) فرمود ، یکی از یاران آن جناب گفت : دوست داشتم برادر من فُلان با ما ، در این کارزار حاضر بود تا می دید چگونه خداوند تو را بر دشمنانت فیروزی عطا نمود ، حضرت فرمود آیا میل و محبت برادر تو با ما است ، گفت آری ، فرمود او هم در این جنگ با ما بوده. و ( از دوستداران ما حتی ) کسانیکه در صلب مردها و رحم زنها ، هستند ( مانند آنستکه ) در سپاهیان ما به همراهی ما حاضر بوده اند ، زود است که روزگار ایشانرا مانند خونیکه از بینی انسان ناگهان بیرون آید به وجود آورده ظاهر گرداند ، و به سبب ( خدمات و ترویج ) ایشان ایمان قوت گیرد ( و دشمنان ما ، در دست آنان مغلوب شوند ).   ترجمه و شرح نهج البلاغه فیض الاسلام صفحه 63 

امام علی (ع) : ( پس از پیروزی در جنگ بصره در سال 36 هجری یکی از یاران امام (ع) گفت : دوست داشتم برادرم با ما بود و می دید که چگونه خدا تو را بر دشمنانت پیروز کرد !. ) * شرکت آیندگان در پاداش گذشتگان * ( نقش نیت در پاداش اعمال ) امام (ع) پرسید : آیا فکر و دل برادرت با ما بود ؟ . گفت : آری. امام (ع) فرمود : پس او هم در این جنگ با ما بود ، بلکه با ما در این نبرد شریکند آنهایی که حضور ندارند ؛ در صُلب پدران و رَحِم مادران می باشند ، ولی با ما هم عقیده اند ، به زودی متولد می شوند ، و دین و ایمان به وسیله آنان تقویت میگردد.  نهج البلاغه دشتی (ره) صفحه 37

پیغمبر (ص) فرمود : کسی که حاضر شد در معصیتی پس مکروه داشت آنرا ، پس گویا آن کس غایب است از آن ، و هرکه غایب باشد از معصیتی و راضی شدن به آن ، مانند کسی است که حاضر شد در آن گناه.   کشکول منتظری صفحه 276 شماره 1173

پیغمبر (ص) فرمود هرکه دوست دارد قومی را بر اعمال ایشان ، حشر ( محشور ) کرده شود در گروه همان قوم و حساب کرده شود به حساب ایشان اگرچه نکرده باشد عمل ایشان را.  کشکول منتظری صفحه 277 شماره 1174

کسی که کار بد و نیک مردم را دوست بدارد مانند کسی است که آنها را انجام داده است.  کشکول شیخ بهایی جلد 1 صفحه 147

در کتاب مجمع البحرین از حضرت رضا (ع) نقل شده که فرمودند خداوند در روز قیامت امر میکند بنده ای را برای حساب حاضر میکنند و معاصی او را برایش میخوانند آن بنده بسیار ناراحت میگردد و بعد امر میفرماید تا اینکه عبادات او را به او تذکر می دهند تا خشنود گردد و سپس ثواب عباداتی را که به جا نیاورده است برای او میخوانند عرض میکند من این عبادت را به جا نیاورده ام ، خطاب می رسد آری آنها را به جا نیاورده ای ولکن من مطلع بر ضمائر قلوب بندگان خود می باشم چون میدانم تو در قلب تمنای ( انجام ) این گونه عبادات را می کردی و وسیله فراهم نشد که آنها را بجا آوری لذا من ثواب آنها را در نامه عمل تو ثبت و ضبط نمودم ، و در کتب معتبره نقل شده است که چون جابر بن عبدالله انصاری به زیارت قبر حسین (ع) مشرف شد به رفیقش عطیه عوفی فرمود ما شریک در ثواب این مردمی هستیم که در کنار قبر حسین (ع) مدفون می باشند ، زیرا از پیغمبر اکرم (ص) شنیدم که فرمودند کسی که راضی به کردار قومی باشد شریک در اعمال آنها خواهد بود.   منهاج السرور جلد 3 صفحه 117

در احادیث زیاد وارد است که هرکس بشنود عمل کسی را از خوب و بد و راضی به آن عمل گردد در اجر و عقوبت او شریک میباشد ، چنانچه در لآلی الاخبار نقل شده که از حضرت صادق (ع) پرسیدند دوازدهمین از شما که خروج میکند به چه جهت ذراری قتله جدش حسین (ع) را میکشد ؟ فرمودند : برای آنکه چون ذریه آنها می شنوند کردار ناشایسته پدران خود را و راضی به آن عمل میگردند و به این جهت استحقاق عقوبت پیدا میکنند. و در حدیث دیگر نقل شده روزیکه جنگ بصره خاتمه پیدا کرد شخصیکه در اردوی کیوان شکوه علی (ع) بود گفت ای کاش برادر من که در کوفه میباشد اینجا حضور داشت تا اینکه در ثواب این جنگ شریک بود ، حضرت فرمودند با ما در ثواب شریک می باشند آنهائیکه در اصلاب آباء و ارحام امهات میباشند تا روز قیامت راوی عرض کرد به چه سبب آنها شریک ما هستند فرمود برای آنکه چون از این غزوه ( جنگ ) اطلاع پیدا میکنند راضی به کردار ما می گردند و هرکس راضی به کردار کسی گردد در آن عمل شریک می باشند. و نیز روزی که جابر بن عبدالله به زیارت قبر امام حسین (ع) مشرف شد پس از زیارت قبر شریف رو کرد به طرف قبر شهدائیکه در زیر قدم آنحضرت دفن شده بودند و بر آنها سلام کرد و عرض کرد ما هم در ثواب با شما شریک میباشیم عطیه عوفی که در خدمتش بود عرض کرد چطور ما با اینهائیکه در راه حق بدنشان از دم شمشیر قطعه قطعه شده و اموالشان به غارت برده شد و اولادهای آنها یتیم گشته و عیالاتشان بیوه شده است شریک می باشیم ؟ فرمود : من از پیغمبر اکرم (ص) شنیدم که هرگاه کسی دست رس به عملی پیدا نکند ولکن موقعی که می شنود راضی به آن عمل گردد در اجر و ثواب یا گناه و عقوبت آن شریک می باشد و من به خدا قسم دوست داشتم که حاضر شوم و آنها در عمل خیر کمک کنم پس ما هم شریک در اعمال این مردم می باشیم ، و نیز در جامع السعادات از حضرت صادق (ع) نق شده که فرمودند :   (( العامل بالظلم و المعین له و الراضی به شرکاء ثلاثتهم )) یعنی کسی که ظلم کند و کسی که ظالم را کمک کند و کسی که راضی به آن ظلم باشد هر سه طائفه در ظلم شریک می باشند و عقوبت دارند ، و در سفینة البحار از علی (ع) نقل شده که فرمودند (( انما یجمع الناس الرضا و السخط و انما عقرناقة ثمود رجل واحد فعمهم الله تعالی بالعذاب لما عموه بالرضا )) یعنی این است و جز این نیست که مردمرا با یکدیگر جمع آوری در عقوبت یا مثوبت میکند این که چون قومی عملی از خوب یا بد انجام دادند کسانی که در آن عمل شرکت نداشته اند چون مطلع بر آن عمل میگردند یا راضی به آن عمل میشوند یا این که از آن عمل تنفر پیدا میکند پس آنهائیکه راضی به آن عمل گشته اند در اجر یا عقوبت شریک آنها می باشند و بدرستیکه ناقه ( شتر ) صالح را یک نفر پی کرد ( کُشت ) ولکن خداوند تمام آنها را به عذاب مبتلا کرد برای آنکه تمام آنها راضی به آن عمل گشتند ، و نیز در عیون الاخبار الرضا نقل شده که حضرت رضا (ع) فرمودند { و من غاب عن امر فرضی به کان کمن شهده واتاه } یعنی کسی که دور از کاری باشد ولکن چون آن عمل را شنید راضی به آن عمل شود مثل همان کسی است که در آن عمل حاضر بوده و او را به جا آورده است.    سوغات سفر ( از تالیفات حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی ره )  جلد 1 صفحه 267 الی 269

ابن بابویه به سند خود از عبدالسلام بن صالح هروی روایت کرده که گفت حضور امام رضا (ع) عرض کردم ای پسر رسول خدا چه میفرمایید در این حدیثی که از حضرت صادق (ع) روایت میکنند که آنحضرت فرموده زمانی که قائم آل محمد (ص) ظهور نماید آنچه از نسل قاتلین حضرت امام حسین (ع) میباشد خواهد کشت بواسطه کارهای پدرانشان ، فرمود : این حدیث صحیح و درست است حضورش عرض کردم خداوند میفرماید : (( ولا تزروا وازرة وزر اخری )) خداوند گناه کسی را بر دیگری بار نمی کند ، پس مقصود و مراد این آیه چیست ؟ فرمود خداوند در تمام گفتارش راست فرموده لکن دودمان قتله ی امام حسین (ع) از کارهای پدرانشان راضی و خشنود بوده و به آنها افتخار میکنند و هرکه به کار دیگری راضی باشد مانند همان کس است که آن کار را انجام داده است ، اگر مردی را در مشرق زمین به قتل برسانند و شخصی در مغرب زمین به آن قتل راضی باشد این شخص شریک با قاتل محسوب میشود ، و حضرت قائم (ع) آنها را از آن جهت میکشد که راضی به قتل امام حسین (ع) بودند.     تفسیر جامع جلد 1 صفحه 306

سوره آل عمران آیه 180 ( ترجمه شیخ محمود یاسری ره ) {{ البته شنید خدا قول آن کسانی را که گفتند خدا فقیر است و ما توانگریم بزودی در دیوان عملشان بنویسیم آنچه را که گفتند و بنویسیم کشتن آنها پیغمبران را به ناحق ( اگرچه کفاریکه در زمان پیغمبر (ص) بودند پیغمبران را نکشتند ولی چون راضی بودند به عمل آنها که کشتند ، و هرکس راضی باشد به کاری مثل آن است که آن کار را کرده باشد به این جهت خدا کشتن پیغمبرانرا به ایشان نسبت داد ) و می گوئیم روز قیامت به ایشان بچشید عذاب سوزان را }}

عیاشی از حضرت صادق (ع) روایت کرده در آیه 183 سوره آل عمران  (( قل قد جائکم رسل من قبلی )) فرمود گرچه معلوم و معین است که یهودیان معاصر پیغمبر اکرم (ص) قاتل پیغمبران بنی اسرائیل نبوده اند ولی چون آنها به عمل پیشینیان خود راضی بوده و هوای آنها را بر سر داشتند لذا خداوند آنها را قاتلین نامید و آنها را ملزم به عمل قتل نمود چون از اعمال یهودیان سلف ( گذشته ) خشنود بودند ، و نیز از محمد بن ارقط روایت کرده گفت حضرت صادق (ع) به من فرمود آیا وارد شهر کوفه شده ای ؟ عرض کردم بلی فرمود آیا قاتلین حضرت امام حسین (ع) را مشاهده کرده ای عرض کردم ابدا حتی یکی از آنها را ندیده ام فرمود چطور آنها را ندیدی آیا نشنیدی قول خداوند را که میفرماید (( قل قد جائکم رسل من قبلی )) تا آخر آیه پس در زمان پیغمبر اکرم (ص) کجا بودند پیغمبرانی که نسبت قتل آنها به یهودیان زمان پیغمبر داده میشود و حال آنکه میان آخرین پیغمبر بنی اسرائیل تا پیغمبر ما پانصدسال فاصله بود چون آنها راضی به قتل آن پیغمبران بودند خدا آنها را هم قاتل نامید و چون مردم کوفه راضی به قتل حضرت حسین (ع) شدند لذا آنها را هم قاتل می نامند ، و نیز به سند خود از عمروبن معمر روایت کرده فرمود حضرت صادق (ع) خدا لعنت کند قدریه را و خدا لعنت کند طایفه خوارج را و لعنت کند طایفه مرجئه را و تکرار فرمود لعن بر مرجئه را عرض کردم حضورش آن دو طائفه اول را یکمرتبه لعن فرمودید ولی مرجئه را چندین مرتبه سبب چیست ؟ فرمود آنها خیال کردند کسانیکه ما ائمه را به قتل می رسانند مومن هستند آنان به واسطه این سخنان دامنهایشان به خونهای ما آغشته و آلوده میباشند تا روز قیامت آیا نمی شنوی قول خدا را که میفرماید : (( قل قد جائکم رسل من قبلی )) تا آخر آیه (( ان کنتم صادقین )) پس فاصله میان مخاطبین و قاتلین پانصدسال میباشد ولی نامیده خداوند آنانرا قاتل برای خاطر آنکه راضی به قتل پدران خود بودند.  تفسیر جامع جلد 1 صفحه 507 الی 508

حکمت 154 نهج البلاغه ترجمه دشتی ؛ اهمیّت نیّت‏ها : (اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، امام علی (ع) فرمود: آن کس که از کار مردمى خشنود باشد، چونان کسى است که همراه آنان بوده و هر کس که به باطلى روى آورد، دو گناه بر عهده او باشد، گناه کردار باطل ، و گناه خشنودى به کار باطل.

نوف بکالی گوید در مسجد کوفه خدمت امیرالمومنین (ع) رسیدم و سلام کردم و ایشان جواب سلام را دادند گفتم یا امیرالمومنین (ع) پندی به من بدهید فرمود ای نوف خوبی کن تا با تو خوبی شود.گفتم یا امیرالمومنین (ع) باز هم بفرمایید : امام (ع) فرمود : رحم کن تا با تو رحم کنند ( به مردم رحم کن تا آنها هم به تو رحم کنند ) . خوب بگو تا به خوبی یادت کنند.  (سخن خوب و درست بگو تا تو را مردم به خوبی یاد کنند) از غیبت اجتناب کن و غیبت مکن که غیبت کننده خورشت سگهای دوزخ است . سپس فرمود : ای نوف دروغ گفته کسی که فکر می کند حلال زاده است و به غیبت کردن گوشت مردم را میجود . دروغ گفته کسی که گمان دارد حلال زاده است و دشمن من و امامان از اولاد من است . دروغ گفته کسی که گمان دارد حلال زاده است و زنا را دوست دارد یا بر نافرمانی خدا در شب و روز دلیر است . ( در شب و روز بی باک گناه میکند) ای نوف صله رحم کن تا خدا عمرت را زیاد کند (  صله رحم با افراد مومن و دین دار)  ای نوف خوش اخلاق باش تا حسابت را سبک گیرند . ای نوف اگر می خواهی روز قیامت با من باشی به ستمکاران کمک مکن . ای نوف هرکه ما را دوست دارد روز قیامت با ما است و اگر مردی سنگی را دوست بدارد در قیامت با او محشور گردد ( یعنی در این دنیا هر کسی را دوست داشته باشی و با کارهایش موافق باشی در قیامت با او محشور میشوی )ای نوف مبادا خود را در میان مردم خوب جلوه دهی و در پنهان و خلوت خدا را نافرمانی کنی(مبادا در میان مردم خود را انسان خوب و مومن نشان دهی ولی در خلوت و تنهایی گناه کنی ) تا آنکه خدا در روزیکه ملاقاتش می کنی رسوایت کند. ای نوف آنچه راکه به تو گفتم نگهدار و عمل کن تا به خیر دنیا و آخرت برسی .  امالی شیخ صدوق مجلس 37 صفحه 209 الی 210

hadith110.mihanblog.com